نقد مبانی فکری جریانهای شبه معنویت معاصر درایران

چکیده از جمله نیازهای غیر مادی بشر نیاز او به معنویات می باشدکه به تصریح آیات قرآن فطرت و سرشت انسان نهفته است، همواره او را به سوی بهره مندی از امور معنوی سوق می دهد. اما نیاز بشر به معنویات در هر زمان با توجه به شرایط آن زمان به شکلی خاص ظهور و بروز می یابد. امروزه این نیاز در میان تمام انسان ها به ویژه در میان مردمان غرب -که به واسطه مدرنیته میان آنان و دین جدایی افتاده- موجب شده که آنان حریص و عنان گسیخته به دنبال آیینی باشند که عطش فطری آنان را سیراب نماید، چرا که آنان ادیانی چون یهود و مسیح تحریف شده را قادر به فرونشاندن عطش فطری خود نمی بینند. در این میان سردمداران غرب برای جلوگیری از گرایش مردم به دین اسلام به اختراع شبه آیین های معنوی همت گمارده اند و تمام مبانی یک دین اعم از خداشناسی، انسان شناسی، راهنما شناسی و فرجام شناسی را مطابق با اهداف و سلیقه ی خود برای این شبه آیین ها طراحی نموده اند. از میان این شبه آیین ها برخی فعالیت گسترده تری دارند و در جای جای جهان شعبه هایی را جهت تبلیغ خود دایر نموده اند، که از جمله آنها می توان به اکنکار، یوگا، اشو، رام الله و پائولو اشاره کرد. جالب آنجاست که برخی از این شبه آیین ها داعیه دین بودن دارند؛ رهبران این آیین ها خود را با عنوان پیامبران مدرن معرفی می کنند و پیروی از خود را عامل سعادت و رستگاری می دانند و به تبلیغ نظام جدیدی از محاسبه اعمال و پاداش و جزا به نام کارما (تناسخ) اقدام نموده اند. اما با بررسی این شبه آیین ها مشخص می شود که آنان حتی توانایی خلق خدایی شبیه به خدای واقعی را ندارند چه برسد به نظام پیامبران و محاسبه اعمال و پیروی از آنها تنها گول زدن فطرت معنویت خواه و کنار گذاشتن عقل و وجدان است.